shape1

Swingende passen naar het schrijversbestaan

De dans ontsprongen

Wat ik vroeger later wilde worden? Je kunt me beter vragen wat niét. Dan krijg je waarschijnlijk een korter antwoord. Ik vond (en vind nog steeds) alles leuk. Betekent natuurlijk niet dat ik ook voor alles in de wieg ben gelegd. Dus moest ik een aantal afwegingen maken.

Mirjam 2

Door Mirjam

Vintage Dansklasje

Hoewel ik mijzelf in de categorie ‘bedachtzaam’ zou plaatsen, heb ik over mijn studiekeuze welgeteld drie seconden nagedacht. Ik had na mijn laatste examen helemaal geen tijd voor open dagen. Het vliegtuig wachtte en de Italiaanse zon lachte me toe. De hele zomer verzorgde ik de animatie op de camping. Het liefst overwinterde ik daar ook. Want ja, zolang ik me kan herinneren fantaseer ik over een leven in het buitenland. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik een baan als fulltime campingmedewerker heb overwogen.

Een kleine greep uit mijn hoogtepunten op de bühne: Mamma Mia – de campingeditie.

Broadway, eat your heart out

Als klein meisje droomde ik van een carrière als danseres. Het gevoel dat ik kreeg als ik in de spotlights stond, vond ik geweldig. Ik begon met hiphop. Inclusief pet, sneakers en broek op halfzeven. Later breidde ik mijn repertoire uit met jazz en moderne dans. Avondenlang stippelde ik – dans na dans – mijn route naar succes uit in ons kneuterige dorpsdansschooltje. Een kleine greep uit mijn hoogtepunten op de bühne: Mamma Mia – de campingeditie. Broadway, eat your heart out.

Enfin. Deze droom is een stille dood gestorven. Ben ik de dans ontsprongen? Zo zou je het kunnen zeggen. Als danser ben je – uitzonderingen daargelaten – op je dertigste vaak afgeschreven. Dan zou ik nu, pak ‘m beet, nog maar drie jaar te gaan hebben. Dus koos ik voor een meer houdbare studie. Maar eenmaal in de grotemensenwereld aangekomen, was ik niet tevreden.

Een groot zwart gat

En dus gooide ik een paar jaar geleden alles om. Ik ruilde zekerheid in voor nieuwigheid en nieuwsgierigheid. Een master sociologie moest mij meer ademruimte geven, én meer richting. Na deze studie afgerond te hebben, dacht ik ook zeker te weten welke kant ik op moest. Met nadruk op ‘dacht’. Eigenlijk viel ik in een heel groot gat. Een jaar lang solliciteerde ik wat af, maar onder aan de streep bleef mijn ‘is dit het dan’-gevoel.

Ik had m’n baan opgezegd – gevalletje oude schoenen weggooien voordat ik nieuwe had.

Oude schoenen, nieuwe wegen

Tot een paar maanden geleden. Ik had m’n baan opgezegd – gevalletje oude schoenen weggooien voordat ik nieuwe had. Maar met m’n verstand op nul en blik op oneindig wist ik dat ik uiteindelijk wel goed terecht zou komen. Toen stuitte ik op Tekstwerf. De leukste vacature die ik in al die tijd had gelezen. Het voelt alsof alle (verkeerde) keuzes en omwegen van het afgelopen jaar me hiernaartoe hebben geleid. Eerlijk gezegd voelt het als thuiskomen. En dat is precies waar ik naar op zoek was.

Onze eigen verhalen

Roos vertelt

DSC08307

Etymologisch verantwoord

Bar en Boos

Martijn vertelt

Martijn 1 BG

Waarom simpel niet altijd beter is

Het geheim van B1

Mirjam vertelt

Mirjam 2

Bel-etiquette onder de loep

De beller is… in elk geval niet verlegen